De geschiedenis van de volkshuisvesting in de regio Leiden

Krotten waren er genoeg, maar een fatsoenlijke woning kon een hard werkende arbeider begin twintigste eeuw niet krijgen. Als reactie op de woontoestanden op de woningmarkt ontstonden er woningbouwverenigingen. De kwaliteit van het wonen was van meet af aan de inzet van de corporaties, zowel in Leiden als in de omringende gemeenten. De strijd tegen de woningnood drukte dat kwaliteitsstreven na de Tweede Wereldoorlog een tijd naar de achtergrond, maar daarover maakte menigeen zich dan ook zorgen. Ook vandaag de dag staat kwaliteit voorop: van de woning, van de dienstverlening en van de woonomgeving.

Strijd om Kwaliteit beschrijft de geschiedenis van de volkshuisvesting in Leiden én de Leidse regio. De nadruk ligt op de sociale woningbouw en de ontwikkeling van de vele corporaties die deze regio gekend heeft en nog steeds kent. Ingegaan wordt op de moeizame relatie met de overheid, die soms niets, soms alles wilde. In deze geschiedschrijving nemen de mensen in die de corporaties vorm en inhoud hebben gegeven een centrale plaats in: de bestuurders, medewerkers en natuurlijk de bewoners, die optreden als lid, huurder, wijkbewoner en actievoerder.

Strijd om Kwaliteit beperkt zich niet tot één woningbouwcorporatie en zelfs niet tot één gemeente. Er is weliswaar veel aandacht voor de ontwikkeling in Leiden, maar de regionale woningmarkt staat centraal. Strijd om Kwaliteit gaat daarom ook over Leiderdorp, Oegstgeest, Voorschoten en Zoeterwoude. Een zestal corporaties waarvan de geschiedenis nog nooit eerder beschreven werd, staat extra in de schijnwerpers: De Eendracht, Ons Belang, De Goede Woning, De Tuinstadwijk, de Protestants Christelijke Woningbouwvereniging (alleen uit Leiden) en de Christelijke Woningbouwvereniging Voorschoten. Dit zijn de voorgangers van de Sleutels van Zijl en Vliet, de opdrachtgever van dit boek.